دو تیم با به شمار آوردن بازی های دوستانه شان تا پیش از بازی دوشنبه شب 240 بار برابر هم حاضر شده اند که آمار برتری بارسلونا را نشان می دهد. کاتالانی 100 بار ال کلاسیکو را با برد به پایان رسانده اند. شمار بردهای رئال مادرید 89 بوده و 52 بار هم بازی دو تیم با تساوی با پایان رسیده است. آخرین بار دو تیم در سال 2002 و در لیگا با تساوی به کار خود پایان داده اند.

بارسا در این 240 بازی 419 بار دروازه قوهای سپید را باز کرده و 391 بار نیز دروازه اش را به روی این تیم گشوده شده دیده است. این آمار هم به نوعی رای به برتری بارسلونا می دهد. پیروزی 6 بر 2 بارسا برابر رئال در 2 مه 2009 و در برابر دیدگان 80 هزار و 354 تماشاگر حاضر در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو بهترین برد خارج از خانه بارسا برابر رئال شمرده می شود. این نخستین بار بود که رئال در خانه از رقیب دیرینه اش 6 گل دریافت می کرد.

بهترین گلزن ال کلاسیکو در حال حاضر در بوندسلیگا و با پیراهن شالکه به میدان می رود! رائول گونسالس بلانکو با 11 گل زده برترین گلزن تاریخ ال کلاسیکو شمرده می شود. لیونل مسی هم تا کنون 7 بار موفق به گلزنی در این دیدار سنتی شده است.

بازی های دو تیم سابقه رد و بدل شدن 10 گل را نیز دارد. رئال در سال 1934   8 بر 2 بارسلونا را برده است. از این گذشته در سال 1943 هم بازی دو تیم با تساوی 5 بر 5 پایان یافت.

10 گل برتر تاریخ ال كلاسیكو

۱) یوهان کرویف (رئال مادرید – بارسلونا، فوریه ۱۹۷۴) – در اوایل دهه ۷۰، تنها چند بازیکن بودند که می توانستند به گرد پای استعداد یوهان کرویف برسند. کرویف زمانی که گفت کاتالان ها را به رئال مادرید ترجیح داده، چون نمی تواند برای باشگاهی بازی کند که منتسب به فرانسیسکو فرانکو، دیکتاتور اسپانیا است، قلب هواداران بارسلونا را ربود. او البته جایگاه خود به عنوان اسطوره بارسا را با رساندن این باشگاه به اولین قهرمانی پس از سال ۱۹۶۰، در فصل ۷۴-۱۹۷۳ تثبیت کرد. او در آن فصل گل مشهوری زد؛ سه مدافع رئال را پشت سر گذاشت و گل زد. بارسا در آن بازی در سانتیاگو برنابئو، رئال را با نتیجه پنج بر صفر خرد کرد.

۲) دیه گو مارادونا (رئال مادرید – بارسلونا، فوریه ۱۹۸۴) – دیه گو مارادونا البته در بهترین دوران بازی خود نبود، اما سه سال را در نوکمپ گذراند. او را که احتمالا می توان بهترین فوتبالیست تاریخ دانست، در ال کلاسیکو ۱۹۸۴ لحظه ای طلایی را رقم زد و سرعت، توازن، لمس توپ و گستاخی مشهور خود را نشان داد. مارادونا طرفداران برنابئو را با پیمودن ۴۰ متر، جا گذاشتن دروازه بان، ایستادن روی خط دروازه برای کنار زدن مدافعی دیگر، و سپس انداختن توپ به درون دروازه خاموش کرد.

۳) سانتیاگو آراگون (رئال مادرید – بارسلونا، ۱۹۹۰) – هنگامی که به بازیکنان بزرگی که در ال کلاسیکو حضور داشته اند می اندیشید، کمتر کسی به یاد سانتو آراگون می افتد. این هافبک تنها چند بازی در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۹۰ برای رئال به میدان رفت. اما سوپرجام ۱۹۹۰ اسپانیا آراگون را به اسطوره رئال تبدیل کرد. رئال بارسلونا را در برنابئو چهار بر یک شکست داد، اما آراگون بود که ستاره آن شب شد. او سومین گل بازی از فاصله ۴۰ متری به آندونی سوبی سارتا زد. این تنها گل او برای رئال مادرید بود.

۴) روماریو (بارسلونا – رئال مادرید، ژانویه ۱۹۹۴) – هیچ چیز مانند هت تریک در ال کلاسیکو باعث نمی شود شما تا ابد محبوب هواداران بمانید. روماریو، اسطوره گل زنی برزیل نامش را در کتاب های رکورد با زدن سه گل در جریان پیروزی پنج بر صفر تاریخی در نوکمپ ثبت کرد. گل اول او به ویژه به یادماندنی بود، چرا که با چرخشی برق آسا در محوطه جریمه، مدافع مستقیم خود را جا گذاشت و توپ را بلافاصله به گوشه دورتر دروازه کوبید.

۵) روبرتو کارلوس (رئال مادرید – بارسلونا، فوریه ۲۰۰۰) – برخی ممکن است فکر کنند روبرتو کارلوس یکی از بهترین کاشته زن های تاریخ بود. حقیقت آن است که این توپ جنگی، در اغلب دوران بازی خود تلاش کرد آن ضربه معروف خود را تکرار کند ولی موفق نمی شد. البته این اسطوره رئال در سال ۲۰۰۰ توانست به موقع ترفند خود را نشان دهد و با شوتی مهارنشدنی از فاصله ۳۰ متری طرفداران رئال را به آسمان فرستاد.

۶) زین الدین زیدان (بارسلونا – رئال مادرید، مارس ۲۰۰۲) – سلطه رئال مادرید و بارسلونا در سال های گذشته به حدی بوده که ال کلاسیکو تنها به لیگ داخلی محدود نمی شده. در سال ۲۰۰۲، دو دشمن در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان به مصاف هم رفتند و این نابغه فرانسوی نوکمپ را با ضربه ای خاموش کرد. ضربه او مانند ضربات گلف بازها بود و توپ به صورت چیپ پشت سر بونانو فرود آمد. تلاش فیلیپ کوکو هم بی فایده بود.

۷) رائول گونزالس (رئال مادرید – بارسلونا، می ۲۰۰۲) – در بازی برگشت نیمه نهایی لیگ قهرمانان، رائول هم به زیدان پیوست. در اواخر نیمه اول بود که چابی ارناندس جوان توپ را در نیمه خودی از دست داد. رائول توپ را گرفت و پس از تسلط بر آن، با شوتی شگفت انگیز توپ را به گوشه بالای دروازه بارسا زد.

۸) چابی ارناندس (رئال مادرید – بارسلونا، آوریل ۲۰۰۴) – این یکی از دلایل محبوبیت فوق العاده چابی در کاتالونیا است. جادوگر خط میانی گلی نبوغ آمیز در سال ۲۰۰۴ زد. او توپ را ۳۰ متر به جلو برد و آن را به رونالدینیو داد. خودش به حرکت در محوطه جریمه ادامه داد و پاس هوایی و باورنکردنی رونالدینیو را با ضربه ای نیمه آکروباتیک در هوا وارد دروازه ایکر کاسیاس جوان کرد.

۹) رونالدینیو (رئال مادرید – بارسلونا، نوامبر ۲۰۰۵) – کمتر چیزی در فوتبال به اندازه تماشای این که بازیکنانی نظر رونالدینیو، یک تنه حریف را نابود می کنند لذت دارد. این دقیقا همان چیزی است که تماشاگران در برنابئو در نمایش ترسناکی در سال ۲۰۰۵ به نظاره نشستند. این اعجوبه دندان خرگوشی به آسانی از سه دفاع مادرید گذشت و توپ را با ضربه ای زمینی به سمت تیر نزدیک تر دروازه کاسیاس زد.

۱۰) ژولیو باپتیستا (رئال مادرید – بارسلونا، دسامبر ۲۰۰۷) – ژولیو باپتیستا که لقب هیولا را دارد شاید بازیکنی نباشد که طرفداران رئال چندین سال بعد او را به یاد بیاورند، اما هنگامی که به ۵۸ دیداری که در سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ برای رئال به میدان رفت بیندیشد این لحظه را به خاطر خواهد آورد. این مهاجم تنومند با یک – دو نامتعارف و به شدت موثری با رود فان نیستلروی توپ را گرفت و حرکتش را با شوت سرضرب با بیرون پا به سمت گوشه بالای دروازه ویکتور والدس زد و او را مقهور کرد.